Neden Çocuk Doğurmuyorum?

Etiketler

Çocuk Doğurmak, Çocuk Doğurmak Şart mı?, İnsan

Geçen haftalarda yazdığım ‘gereksiz çocuk doğurma’ aktivitelerini yeren yazılarım üzerine benim neden çocuk yapmadığımın sorulması kaçınılmazdı. O yüzden bu dizinin son bölümünde de kendi yavrulamama nedenlerimi özetlemeye çalışacağım:

 

1. En başta benim çocuğum bana benzeyecektir diye endişeleniyorum. Yaşamım boyunca inandığım değerler yüzünden çektiğim acıları onun da çekmesine dayanamam. Başkalarına vurmanın hakkımız olmadığının ve arkadaşlığa yakışmayacağının öğretildiği yıllardan çoktan uzaklaştık ve “sana vurana sen de vur” diye sıkı sıkı tembihleyip çocuğuna zorla vahşet duygusu aşılayan şaşkın annelerin dünyasında benim çocuğum dayak yiyen ve yediği dayağı hak etmek için ne yaptığını, hangi davranışını değiştirmesi gerektiğini sorgulayan olacaktır. Küçücük bir çocukken bile ‘doğru’ kabul ettiğim yaklaşımlar daha netken, yılların eğitimcisi olarak artık neyin doğru olduğundan emin olamıyorsam benim çocuğum birbirine/birbirini çekinmeden vuranların dünyasında yer almamalıdır.

 

2. Dünyada bu kadar çok annesiz-babasız kalmış yavru varken bir tane de benim yapmam çok bencilce geliyor. Şartlarım bir çocuğa yuva açabilecek kadar iyileşirse evlat edinip zaten var olan bir bahtsızın hayatını güzelleştirmek isterim. İlla benden çıkması gerekmiyor.

 

3. Hiçbir zaman yeterince param ve uygun şartlarım olmadı. İnsanlar olmayan paralarıyla çocuk yapıyor, sonra o çocuğa bakmak için ömür boyu sevmedikleri işlerde çalışıyor, ait olmadıkları hayatı yaşıyor, mutsuzluğunu çocuğuna aşılıyor.

 

4. Binalarla dolmuş, insan kalabalıklarınca işgal edilmiş dünyamızda gerek çevre kirliliği, gerek kontrolsüz nüfus artışı, gerekse kaynakların duyarsızca tüketilmekte oluşu potansiyel çocuğun geleceğini tehdit etmekte.

 

5. Hayatının en keyifli olması gereken yıllarını sınavlara hazırlanarak tüketen bozuk psikolojili bir insana daha ihtiyacımız yok.

 

6. Günümüz şartlarında çocuklar için neyin iyi olduğu, sadece eğitim değil her konuda şüpheli ve bu durum gün geçtikçe daha da kötüye gidiyor. Şu anda hazırda çocuğu olan sağ duyulu bireyler bile ne yapacağını şaşırmışken varın siz on yıl sonrasını düşünün. Hangi okula yollamalı, bu domates organik mi, bu elbise Çin malı mı, bu oyuncak kanserojen madde içeriyor mudur ki, o bilgisayar oyununa izin vermezsem yanlış mı yapmış olurum?

 

7. Siyasi ve dini kutuplaşmalar ciddi boyutta artmakta. Çok sevdiğim arkadaşlarımdan birinin katıldığı ‘barış’ mitinginde patlayan bombayla ölenler için çok sevdiğim bir başka arkadaşımın hiç üzülmediğini nasıl açıklayacağım ben çocuğuma (ekmek almak için çıktığı eve sağ salim dönerse)?

8. En çok da, ‘benim gibi düşünen aydın insanların doğurması gerektiğini’ söyleyip bana kızanların aklına şaşarım. Devletten 300-500 Lira alacaklar diye şakır şakır doğuran zihniyetin hızla çoğaldığı ülkemde bir canı daha harcayamam. Taraftar çoğaltalım diye dünyaya getirdiğim o zavallıcığı bu şartlarda bırakıp göçerken gözlerim açık gider.

 

Hiç suç işlenmeyen Danimarka ya da İzlanda gibi, lükse değil eğitime yatırım yapan beş milyon nüfuslu Norveç gibi, herkesin okur-yazar olduğu ve eğitim kalitesiyle dillere destan Finlandiya gibi, kadınlar için son derece güvenlikli İsveç gibi mutlu insanların ülkelerinde yaşıyor olsaydık belki bir kez daha düşünürdüm bu kararımı. Her şeyin iyisini en az diğer uluslar kadar hak ediyor zavallı çocuklarımız. Refah düzeyi ileri ülkelerde doğan çocuklara ücretsiz bakım ve kaliteli eğitim verilmesinin yanı sıra, nüfus artışı konusunda da halkın bilinçlendirilmesine devam edilirken biz halkı sapır sapır üremeye yüreklendirirsek yakın gelecekte hiçbir yerlere sığamayacağız. Açlık, yoksulluk, kötü beslenme ve susuzluğun kol gezdiği ülkelerden biri olacağız. 2050’de gerçekleşmesi öngörülen nüfus 9.7 milyar ve bu artışın en büyük sorumlusu bizler ve bu anlamda bize benzeyen Hindistan gibi ülkeler… Paylaştığımız gezegendeki sınırlı kaynakları tüketen daha fazla beşer barındırmaya çabalayarak geleceğimizi sıkıntıya soktuğumuz için tüm dünyadan (ve çocuklarımızdan) özür dilemeliyiz.

Eve bir kedi almamamın nedeninin kedileri çok sevmem olduğunu kabul ettiremediğim gibi çocuk yapmama sebebimin çocukları çok sevmem olduğunu da kimselere anlatamadım. Her sene onlarca çocuğum oluyor ama benim bedenimden çıkmış bir çocuk yoksa dünyada bunun sebepleri çocukları çok seviyor oluşum, içinde yaşadığım dünyaya çocuk getirmek istemiyor oluşum ve yakın vadede ülkemizin geleceğinden ziyade uzun vadede çocuklara bırakacağımız dünyamızı önemsiyor oluşumdur.

 

 

********************

 

Dünyanın en mutlu on ülkesi hakkında daha fazla bilgi almak için Gezgin Anne’yi okuyabilirsiniz.

Neden Çocuk Doğurdular?

Etiketler

Çocuk Doğurmak, İnsan

“Neden Çocuk Doğurulur” yazım için oluşturduğum listeye rağmen, herkesin birden çocuk yapmak istemesini hala anlamlandıramadığımdan konuyu irdelemeye devam edeceğim.

 

Kurtlarla Koşan Kadınlar kitabında, kadınlara kadın olmanın doğasındaki vahşi tadın yüzyıllarca sürdürülen bilinçli-bilinçsiz çabalarla unutturulduğunu anlatan Estés, bazı kadınlar için vahşi olanın bu hayat verici tadının gebelik sırasında, çocuklarını emzirirken ve büyütürken çıkageldiğini söylüyor. Yıllardır öyle çok gebe kadınla aynı çalışma ortamını paylaşıp gözlemledim ki Estés’e katılmamam elde değil.

 

Normal hayatımızda ortamda olduğu bile fark edilmeyen birçok arkadaşımız hamile olunca ayrı bir güzelleşir, dimdik duruşlarıyla düzelen postürlerine, bakışlarından savrulan gurur pırıltıları eşlik eder. Aylarca dünyanın en başarılı kadını şeklinde dolaşan dostlarımızdan bir kısmı doğumdan sonra söylenmeye ve ‘hayatın çocuksuz kadınlara güzel olduğunu, istedikleri gibi gezebileceklerini’ ima eden konuşmalara geçerler, ki bu hem o kadının -yetersizliğini- yüzüne çarpmak içindir hem de kendi başarılarını hatırlayarak mutsuzluklarını yok saymak için.

 

‘Çocuk da yaparım kariyer de’ akımıyla beyinlere pompalanan dayatmaya kapılmış bir kesim de ‘çocuk büyütmenin aslında çalışan anneler için de zor olmadığı’ yönündeki söylemleriyle etraflarına akılcı tüyolar saçarak ‘modern kadın’ sıfatına hak kazanmanın gururunu yaşarlar. Çok bilmiş insana duyulan yoğun ihtiyacı sezen bir öbek akıllı girişimci de bu konuda annelerimize bilgiler veren bloglarla ve yurt dışından organik bebek eşyası getiren web siteleriyle ceplerini şişirip kapitalist sistemin ekmeğine yağ ve de bal sürerler.

 

Yaşamınıza bir de çocuk dahil edebilecek ehliyete sahipseniz tabii ki zor değil çalışan anne-baba olmak. Eline ekmek verilen her çocuk büyüyor zaten. Bugün dünyanın dört bir tarafında milyonlarca çocuk sokakta kendi kendine büyüyor. Eğitim, oyuncaklar, giysiler, geri kalan her şey bizim egomuzu şişirmek için. Çocuğumuza en iyiyi verebilmenin, diğer annelerin beceremediği harika anne olabilmenin, yani bir konuda olsun çok başarılı olduğumuza inanmanın kıvancıyla salınırız. Pazar günü bebek arabası gezdiren bir baba olarak çevremizdeki imrenen gözleri tararız. Barbie bebekle oynar gibi giydiririz çocuklarımızı. Renk uyumunu, ojeleri, genel-geçer ‘güzel’ tanımını ya da erkek adam olmayı öğretir, ayarını bozarız. Aynı anda piyano, eskrim, drama ve nerede işe yarayacağı bilinmeyen bilumum kursa gitmeyi canla başla isteyen bir çocuk duymadım ben hiç ama kendi yarattığı girdapta söylenmeyi övünç haline getirmiş veli çok duydum:

“Ayy bizim bütün hayatımız bu çocuklar, kendimiz için bir şey yapamıyoruz ki. Haftasonu bizimkinin balesi var. Siz gidin, keyfinize bakın. Biz.. nerdeeee…” (Aynı anda çocuk da öğretmenine yakınıyordur bu durumdan). Ve sonra büyüdüklerinde, bu yüzmeye gitmiş, dans dersleri almış, bir oyunda baş role çıkmış, kolejde de haftada 56 saate girip İngilizce ve Almanca ve belki bir şeyce daha öğrenmiş çocukla sokaktaki çocuk aynı hayatı paylaşır birbirine özenerek. Bizimki büyüdüğünde, -tabii ki üst düzey yönetici olarak- kendi yavrularını da aynı süreçten geçirebilmenin gururunu yaşar, sporu bırakınca şişmiş bedenini spor salonlarına döktüğü paralarla -forma- sokmaya çalışırken. Çocuk yapmaktan başka hiçbir şeyin keyif vermediği yaşamlarındaki tek düşleri her şeyi bırakıp gitmektir oysa. Bir sahil kasabasına yerleşmek. En az iki nesil yaşama mal olmuş onca çabayı sıfırlamak.

 

Hayatın doğal akışına bırakılması şartıyla her şeyi normal karşılıyorum da tuhaf şeyleri takıntı haline getirmiş bir şekilde tüketilen yaşamlara benim sitemim. Kendi egolarımızın esiri olan üretimlerimize. Çocuk sahibi olabilmek için herhangi bir belge istenmeyen dünyamızda çiftlerin kendi kendilerine test uygulayıp ehliyetli olduklarına inanınca çocuk yapmaları ve hayatlarını bu anlamda sık sık gözden geçirmeleri ümidiyle…

Neden Çocuk Doğurulur?

Etiketler

Çocuk Doğurmak, İnsan

Araba kullanmak, kuaför olmak, dalmak, … Dünyada her ne yapmak isterseniz göstermeniz gereken bir belge var. Öncesinde yeterliliğinizi ispatlamanız gerekmeyen, yani sertifika, diploma ya da bir test sonucu istemeyen tek eylem çocuk sahibi olmak herhalde. Gerekli malzemeye sahip herkes çocuk yapabiliyor. Zaten psikolojik rahatsızlıklarınız, eğitim düzeyiniz, sağlık durumunuz, ekonomik seviyeniz, sapkın halleriniz sorgulanmaksızın sizden beklenen doğru davranış da yavrulamak oluyor. Doğan büyüyor nasılsa. Nasıl büyüdüğü çok da önemli değil.

 

Her genç kızın rüyası oluyor çocukluluk. Bazen aşktan bile değil, çocuğunu edinebilmek için evleniyor insanlar. Ya da ‘bundan çocuk yapılır mı’ diye sınanıyor delikanlılar. Ufak bir göz taramasıyla gen haritası çıkarılan baba adayı testi geçerse yakasına yapışılıyor.

 

Peki nedir herkesin çocuk sahibi olmayı bunca istemesinin sebepleri? Annemle ilk aklımıza gelenleri yazdıktan sonra tanıdıklara uyguladığımız mini ankete verilen yanıtları da derleyerek şöyle bir liste oluşturduk:

 

Yapılacaklar Listesinde var (toplumun kabul ettiği şekilde yaşamanın tamamlayıcısı olduğu için).

En az bir çocuk sahibi olmak toplum tarafından onaylanmamı sağlar.

Ailede ve toplumda itibarım artar.

Sağlıklı olduğum düşünülür (‘problem mi var’ sorusu biter, bir şey olmadığını ispatlamış olurum).

Ben yaşlanınca bakar.

Yalnız kalmamış olurum.

Hastalıkta filan yanımda biri olur.

Bir eserim olsun.

Benim olsun.

Oyuncak bebek gibi oynamak için istiyorum.

İkimizin ürününün neye benzeyeceğini merak ediyorum.

Kocama benzeyen bir çocuk istiyorum.

Soyadım/soyum devam etsin.

Evliliğim kurtulsun.

Mirasa/kocamın mallarına hükmedebileyim.

Aile işini/şirketini devredecek biri lazım.

Benim yapamadıklarımı o yapsın.

Beden sağlığım için gerekli (zaten doktor da dedi).

Devletten para alabilirim.

Çok yoruldum, doğum iznine ayrılmak iyi gelir.

O pozisyona terfi etme ihtimali olanlar arasından sıyrılırım.

Sırf zevk için istiyorum.

Eşimle mutlu oluruz.

Yaşımız geçmeden yakalamak lazım.

Kocam istiyor.

Anam/Kaynanam istiyor.

Hükümet istiyor.

Çocuğuma kardeş olsun.

Hasta çocuğuma nakil için kardeş lazım.

Atasözleri ve deyimler emreder: ‘Yiğidin dölü bol olur’.

Erkek olana kadar doğurulabilir çünkü ‘Erkek adamın erkek oğlu olur’.

Bazen yanlışlıkla olur ve ‘Allah’ın verdiği can alınmaz’.

Zaten bizim bey ‘Ceketini atsa tutuyor’ çok şükür.

Hanımın kucağından çocuğu eksik etmemeli (çocukla oyalansın ki beni rahat bıraksın).

Çocuk ev işlerine yardım eder.

Tuttuğum takıma taraftar, desteklediğim partiye üye olur.

Kocam beni bırakmaz, kuma getirmez.

Çok çocuk, çok iş gücü, çok para demektir.

Kızı satınca iyi başlık parası alırım.

 

Listeyi yapmaya ilk başladığımızda, annem sorduğum soruya ve başlattığım konuya üzülüp içerleyerek beni doğurma sebeplerini anlatmaya girişti. Benim burada söylediklerim herkesi kapsamıyor pek tabii ki ama ‘doğum iznine ayrılabilmek’ de dahil olmak üzere bu gerekçelerin her birini en az bir kez duydum maalesef. Hatta bir de üstüne çocuğun burcuna müdahale edecek kadar abartanlar var ki onların bencilliğine diyecek bir şey bile bulamıyorum.

 

Yüreği sevgiyle dolu annelerimizi kırmak değil elbet niyetim. Ayrıca her ne sebeple olursa olsun beni doğurduğun için teşekkür ederim anneciğim. Hayat çok keyifli nitekim. Ama her yıl eğitmeye çalıştığım onlarca çocuğun bilmeden parçası olduğu yanlışlıklara tepkimi dile getirmeden de edemezdim.

 

Bir sorun bakalım kendinize, birçoğu fazla bencilce görünen bu listeden biri mi sizin de sebebiniz, yoksa listemize kendi nedeninizi mi eklemek istersiniz?