“A New Year’s Resolution” adında 2021 yapımı bir televizyon filmi izledim. Çok çalışan bir hanım kız var: Kelly. Bir televizyon kanalında yapımcı. Yıllardır çılgınca çalışmaktan herkesi ihmal etmiş, arkadaşlarıyla hiçbir etkinliğe katılmamış. Yeni yıl buluşmasını bile ucundan yakalıyor filan. Serzenişler… İtiraflar… Değişmek istemeler… En nihayetinde yeni yıl için kararlar alınırken kim neyi yapamıyorsa o konuda eyleme geçmek için aşka geliyor ve bizim hanım kıza da şu düşüyor: Davet edildiği her türlü sosyal etkinliğe katılmayı kabul edecek, yani ‘yes’ diyecek. Şubat başındaki otuzuncu yaş gününe kadar ‘Yes Man’ olacak. ‘Tatlı yemeyeceğim’ diyen kız üzerinden gitsek film olmazdı zaten. Kelly’nin kendi çalıştığı kanal bile bu bir ay boyu onun konfor alanından çıkış maceralarını izlemeye ve televizyondan izletmeye karar veriyor nitekim.

Beni zorlayacak fikirlere bayıldığım için hemen düşünmeye başladım ben neler yapardım acaba diye. Birçok konu geldi elbet aklıma ama en başta da şu yılbaşı gününün heyecanını yaşamayı uygun gördüm. Yani yılbaşında bir şeyler yapmaya ‘evet’ diyeyim dedim. Heyecanlandım.

Yapayım da nereden başlayayım? Yirmi yıl kadar önce aldığım, yıllarca kullandığım ve artık kendisini görmek bana aşırı hüzün verdiği için kutusundan bile çıkarmadığım çam ağacıma yine elim gitmedi maalesef. Yok olsun istedim. Köyde yaşayan bir dostum fazla çam ağacı dalı olduğunu söyledi ama unuttuk almayı. Ağaç kaldı. Olsun. Gerisine bakalım.

El yapımı ürünlerle dolu bir evde büyüdüm. Annemin her yıl envaiçeşit malzeme kullanarak tek tek ve her biri kendine özgü biçimde üretip çılgınca etrafa dağıttığı yılbaşı çorapları, bu yıl -kendince- indirime girmiş marketler zincirinin birinde: 90 Lira! Fotoğrafını çekip anneme yolladık ancak. Tabii ki almam. Kanal sahibi gençlerin yılbaşı hazırlıkları için çektiği videoları seyrettim. ‘Influence’ edilmeye ihtiyacım vardı. Alışveriş merkezlerinden ne aldıklarına baktım bir ümitle… Ben de bir şeyler almak istiyorum belki tatlı bir heyecan verir diye ama o kadar sevmem ki alışverişi, birilerinden görmeye gereksinim duyuyorum içimi kımıldatsın diye. Süs olarak dala asılacak üç kırmızı topa yüz lira vermeyi uygun buldu bir kızımız. Yeşil plastik parçasını çam ağacı gibi şekillendirip on santimlik masa süsü diye satılan -şey- için otuz lira da ucuzmuş. Kıyafet, kırleeent ve bilumum bıdı bıdıyı saymıyorum zaten. Onlarda hiç gözüm ve de gönlüm yok. Nasıl dekore olacak bu ev? Üç sap kokinayla mı?

Yabancı kaynaklara koştum, millet ne yapıp da heyecanlanıyor yılbaşı gecesi diye. Birçoğu hediye fikri zaten. Okuma lambası, kulaklık, motivasyon cümleli bileklik, saç düzleştirici gibi bildiğim nesnelerin yanı sıra adını ilk kez duyduğum (foam roller gibi) birçok -hediyelik- de öğrendim!

Mahallemizde lüks spor araba miktarı aşırı arttı son birkaç haftada. Geçen hafta sonu sabaha karşı ikisi yarışıyordu yine çılgınca. Start verilişinin ardından, çöpten karton toplayan delikanlının konteynerları tekmelediğini görmüş bünyeme hiçbir güç kabul ettiremez hediye AirTag’i de parfümü de, plastik topları da, 270 liralık yüzü olmayan Noel Baba süsünü de, kokinayı da…

Alışveriş başlamadan bitti. Kaldık aktivitelerin coşkusuna! Yine yabancı kaynaklardan bulduklarımı sayayım: Mahallede bavulla dolaş (uğur getirdiğine inananlar varmış). Yeni bir şey öğrenmek için online kursa katıl. Meditasyon yap. Geçmiş seneyi gözden geçir, yeni seneye odaklanıp berraklaş, kararlarını belirle ve sonra onları küçük parçalara böl. Kapının önünde bir sokak kutlaması yap (Amerikan evleri için düşünülmüş belli ki). Çok şık giyin. Yeni yıl temalı film izle. Macera dolu bir gün geçir yani mesela kayak yap, trekkinge çık, kar yürüyüşü yap (snowshoe), mahallede dolaş, ama ne yaparsan yap hoş manzaralar görerek tertemiz havada zaman geçir ve beynine serotonin yolla. Sevdiğin birini arayarak ona teşekkür et, hal hatır sor, neler yaşadığını dinle, sen de anlat ve birlikte, yeni sene için planlar yapın. Yeni başlangıçlar için evini eskilerden arındır (çam ağacım?). Sanatçı dostlarla buluşup boyama yap. Dansa git. Arkadaşlarınla hoş anılarını derlediğin bir video hazırla. Nefis bir akşam yemeği organize et. Online oyunlar oynayın. Geçmiş yılın anılarını derleyip bir araya getir (fotoğrafların çıktılarıyla veya bunu sağlayan programlardan birini kullanarak). Sana yardım etmiş olan kişilere şükran kartları hazırla (bilgisayarda da olur). Balkondan konfeti fırlat. Bu yıl yüzleştiğin korkulardan neler öğrendiğine bir bak ve bunların ilerleme yolculuğunda sana nasıl yardım edeceklerini düşün. Ayrıca bu yıl seni isteklerinden alıkoyan fikir, alışkanlık ve ilişkilerini gözden geçirerek onlarla vedalaşma yolları düşün. Yaratıcılığını kullanarak yeni yıl dekoru yap. Pijamanı çekip eline içeceğini alarak televizyondan Times Square’deki kutlamayı izle ya da oraya giderek sen de katıl. 2021 ile vedalaş…  

Onun için uğraşıyorum zaten! Bir bakalım elimizde ne var… Birçok etkinlik fikri yeme-içme ile ilgiliydi. Onları dahil bile etmedim, ilgi alanıma girmediği için. Kurslar ve dönüşümlü düşünme çalışmaları her zaman yaptıklarımdan zaten. Geçen sene, zoom aracılığıyla bir çift arkadaşımızla yeni yıla girmiştik. Açıkçası hoşlanmadım. Öyle bir zamanda o kadar oturmak benlik değil. Herhangi bir meydanda kutlama fikri, hastalık riski ya da yasaklama olmasa bile, en az 25 yıldır oldukça uzak durduğum bir -eğlence-. Sokak kutlaması da -nedense- pek parlak bir organizasyon gibi gelmedi. Dekorasyon konusunda çoktan çaktım zaten. Konfeti serpmeyi ise hayal bile edemem her sabah sokağımızı süpüren beyefendiyi düşünmekten. Anı videosu hazırlayamam. “Her geçen yıl birer birer masadan eksiliyor dostlaaaar” çalarken hüngür hüngür ağlayan bir bireyim sonuçta. Eee? Kaldık mı yine? Belki de bavulumla gezmeliyim sokak sokak…

Ben beceremedim galiba Kellycim… Belki ben de senin gibi, davet edildiğim sosyal etkinliklere katılmayı kabul etmeyi düşünmeliyim sadece. Var mı aranızda heyecan verici bir kutlama yaşayacak olan? Ya da ilginç fikirlerle ‘influence’ edecek olan?

O zaman… Mutlu Yıllar!

Reklam